Her sene Mayıs ayının ikinci Pazar günü kutlanılan Anneler Günü. Peki, bu güzel gün için Annelerimize ne hazırladık veya nasıl davranmayı düşünüyoruz. Bende anne ve baba yok. Bunları kaybedeli yirmi iki seneden fazla oldu. Yalnız hiç unutamıyorum. Onları anmak ve hatırlamak adına sizlere şöyle bir hikaye ile başlamak istiyorum. Bizim zamanınızda anneler günü veya babalar günü diye bir şey yoktu. Ama ne yapalım. Çok etkilendiğim bir hikaye... Bir adam eşine: - Yemeğe dışarı çıkalım mı? diyor. Eşi ise şöyle cevap veriyor: - "Hayır, benim yerime git başka bir kadını götür. Adam şaşırıyor tabii ve diyor ki: - Ben seni yemeğe çıkaracağım, sen ise başka bir kadınla gitmemi söylüyorsun.   Ben öyle bir adam değilim ki, sen hangi kadından bahsediyorsun?  Eşi: - Annen, diyor.  Tabi sizler böyle bir anı şöyle bir hayal edin… - Bugün teklifini reddeyorum, böylece sende annenle beraber gidersin. Uzun zamandır annenle yemek yemedin, beraber vakit geçirmedin, bu yüzden annenle git. Adam tabii şaşırır ve diyor ki: - Bu düşüncenden dolayı, Allah senden razı olsun... Adam hemen annesini arayıp söylüyor. - Anne hazırlan gelip seni arabayla alacağım, dışarıda yemek yiyeceğiz, sonra biraz yürürüz. Annesi duyduğuna inanamıyor.  Tereddüt ve heyecanla, Annesi: -Gerçekten mi? Adam: - Vallahi, evet... Hadi yemeğe çıkalım beraber. Evli olan kardeşlerimiz veya dostlarımızın hangileri annesine böyle bir şey yapmıştır? Evet, gerçekten beraber restauranta gittiler. Annesi o kadar mutlu ve sevinçliydi ki... Bu Onun için sanki bir rüya gibiydi. Çünkü bu ana kadar hiç böyle bir teklif allamıştır oğlundan. Nerede yada ne yedikleri önemli değildir. Sokakta bir kaldırımda oturup yemek yeseler de fark etmezdi. Önemli olan şey, oğlunun onunla beraber olması ve ona karşı sevecen olmasıydı. Eşiyle ve çocuklarıyla meşgul olmasına rağmen oğlu annesini unutmamıştı. Böylelikle beraber bir gün geçirdiler. Bu onun hayatının çok güzel bir günüydü. Eve dönerken oğlu annesine dedi ki: - Anneciğim, mutlu musun? Yürüyüş de seni mutlu etti mi? Annesi: - Evet, Vallahi çok güzeldi. Allah senden razı olsun evladım... Oğlu: - İnşaallah bunu tekrar yapacağım. Annesi: - Hayır, inşaallah ben seni davet edeceğim. Dedi annesi. Haftalar geçti, aylar geçti... Adam çok meşguldü. Annesi hastalandı ve vefat etti. Allah ona rahmet etsin... Oğlu çok üzgündü, bir kaç gün sonra aynı restauranttan kendisi ve bir başkası için davet geldi. Ve bu yemeğin hesabı ödenmişti bile... Adam şaşırdı bu yemeğin hesabını kim ödemişti ki? Adam eşiyle beraber annesiyle yemek yediği aynı yere gitti. Orada annesinden bir mektup vardı. Diyordu ki: - Sevgili oğlum, Allah senden razı olsun. Seni aynı yere davet edeceğime söz vermiştim ama sen sürekli meşguldün. Şimdi ben sözümü tutmuş olacağım. Seni ve değerli eşini davet ediyorum. Allah senden razı olsun... Dostlarım, Vallahi annelerin yeri çok değerli... Onları kızdırmayın, üzmeyin... Annesi ve gelini arasında geçen bu hikaye çok güzel değil mi? Umuyorum ki erkek ya da bayan kardeşlerimiz, aile arasında geçen bu sevgi dolu hikayeden bir ders çıkarır.. basında veya medyada ilan edildiği gibi annenize çiçek, pasta, takı, eşya vs. gibi şeyler alıp da azıcık sevindirebilirsiniz. Ama cennetim annelerin ayaklarının altında sözüne inanarak ve güvenerek, onları senede bir gün değil, devamlı ziyaret ve gönüllerini almamız gerekir. Veya, bu hikayedeki gibi bir olayı kendilerimiz de yapabiliriz değil mi? Annemizin ve babalarımızın değerlerini neden ölünce anlıyoruz ki? Annenizi eğer hala hayatta ise onunla zaman geçirmekten hoş olun, ona iyi davranın. Onlar sizlerin yanınızda duruyorlarsa onlara OF bile demeyin. Çünkü en hafifi bu kelime. Bunu dahi söylemeyin. Annemize karşı yaptığımız hatalar ve kötü davranışlar için ondan ve Allahtan af dileyelim. Oları mutlu ederek başarıya ulaşırsınız inşaallah… Eğer cenneti de istiyorsak tabii... Selam ve dua ile...