Milletimden daha âşığı var mı;  Ümmetin necâtı, ittihâdına?  Ya da daha düşkün haysiyetine; Ehl-i sünnet inancı, îtikâdına!    Nerede hilâfet, hani izzetim?  Osmanlı gidince, herkesler yetim!  Kimseyi horlamak değil niyetim;  Geçmişi getirmek yalnız yâdına!...    Baş kopunca neler geldi başlara?  Heykeller dikildi; secde taşlara!  Merhamet yok, kimse bakmaz yaşlara!  Üstün ırklar(!) erdi mi murâdına?    Yok Arap, hayır Türk, yok Kürt dediler  Osmanlı eskidi, çok kart dediler!  Jön-Türk, Genç-Arap; start dediler  Sandılar; gayretler hep imdâdına!    Hâlbu ki gâvurdan, dost olur muydu?  Güvenenler hiç, felâh bulur muydu?  Ayağına düşen kurtulur muydu?  Aykırı; eşyânın tabiatına!    Nitekim edildi ilkeler dikte!  Mozart parçaları düşte, beşikte  Neşeler kayboldu, nerede nükte?  Gitti işler her gün, hep berbâdına...    Irak, Yemen derken; bak işte Mısır  Gerçek değişmiyor, geçse de asır  Gönül coğrafyası küffâra esir  Aldıran var mıdır hiç feryâdına?    İşte Sûriye’de; her şey ortada  Coğrafyanın her tarafı vartada  O, kaptan köşkünde; sen güvertede  Kaparlar neyi var; yok mezâdına!    Dünyânın her yanı zulümle dolu  Zîrâ ki tağutlar tuttu hep yolu  Ümmetin kesildi eli, hem kolu  Daha da bölünür hep inadına!    Yavaş yavaş dostlar, biraz başladık  Doğumuzda şeytanları taşladık  Yeter artık, garbı çok alkışladık  Ahfad duâda, mazlum ecdâdına…    Nûrânî der; Yâ Rabb acı ümmete  Gönül coğrafyamız ersin izzete  Güç ver ordumuza, aziz millete  Bölgemiz ulaşsın barış tadına…    Âmin, Âmin, Âmin; ey güzel dostlar: Mazlum kardeşler hep, ümitten mestler Küresel, bölgesel; çekilir restler Çok şükür Rahmân'ın bu ihsânına...   Zafer yakın, inşâllâh ağmakta gün Tan vaktidir, şu alaca gördüğün; Çözülür, ufka atılan kördüğüm Güneş doğar dünyânın her yanına...