Nasıl sevmeyeyim ben bu milleti? Hem lütfu güzeldir, hem kahrı güzel! Ceddinin hayrına vurur neşteri; Hem devâsı güzel, hem zehri güzel!..   Bir bakarsın, birden çatar kaşını! Efkârlar almıştır çünkü başını! Dem gelir, gediğe koyar taşını; Istanpası güzel, hem mührü güzel!   Naz yapar, caz yapar, söyler sözünü Budaktan sakınmaz, ölse, gözünü Öylesine bağlamıştır özünü Hakîkâtle akdi, hem mehri güzel!   İşte 1 Kasım’da kasdı kısrağı Yakın etti uzaktaki, ırağı! Yeniden parladı ümit çerağı Gönlündeki mâhı, hem mihri güzel!   Sandıklara gitti, vakur, alenî Patlattı sessizce, hadsiz balonu Diriltti gerçeği, yıktı yalanı Kararı, takdîri; hem seyri güzel!   Aslında uysaldır, faslında kükrer! Mazlumlar sevinir, zâlimler ürker Târihe de en çok, yakışan Türkler; Tevâzuu güzel, hem fahrı güzel!...   İster doğuya git, ister batıya Dünyâ mahkum zâlimlere, kötüye! Kim lâyıktır, liderliğe, çatıya? Var mı milletimden bir gayrı güzel?!    Yürü dere-tepe, gez adım adım; Bu toprak kimseyi bırakmaz yetim! Eşsizdir milletim, hem memleketim; Yerleri, gökleri; hem bahri güzel!   Coğrafyası yahşi, başta bir defâ; Lâkin, iç kavgalar çektirir cefâ! Gösterdiği sürece ecdâda vefâ; Devirleri güzel, hem dehri güzel!   Doğusu, batısı; taşrâ illeri… Renkleri, ırkları; cümle dilleri Dağları, taşları, tüm sâhilleri Deresi, çayları; hem nehri güzel!   Yaylası, köyleri, mahalleleri Tarlası, mezrâsı, nâhiyeleri Kışlası, kışlığı, sayfiyeleri; Kasabası güzel, hem şehri güzel!   Çok belli değil mi Hakk’ın yardımı? Mevlâ korumakta güzel yurdumu! Çok şükür; gözler, bu günü gördü mü? Hayâli, gerçeği; hem sihri güzel!...   Büyülensek de, gün, vakar günüdür; Geleceğe kefil, örnek dünüdür! Vicdânı simgesi, mertlik ünüdür; Kereminin sırrı; hem cehri güzel!...    Nûrânî, sâdece elini değil; Ayağını da öp, önünde eğil! Bu millet, Hak katında nusrete ehil; Nitekim; öncesi, hem ahrı güzel?!...