Allâh’ın verdiği tertemiz ömrü Günâhla kirletmek akıl işi mi? Selâmet burağı ten gemisini; Gayyâya fırlatmak akıl işi mi?   Dünyâya çalışmak, ukbâyı koyup Maddeye yamamak, mânâdan soyup Bu da bir ihânet; değil mi ayıp? Dâvâyı cırlatmak akıl işi mi?   Mazlumu, mağduru, halkı sindirmek Îtibar düşürüp, oyu indirmek Hayâtın çarkını sinsi döndürmek Üstünü sırlatmak akıl işi mi?   Çıkmaz mı ki her şey, yarın açığa? Nakli sormazlar mı, aklı kaçığa? Cürümler işlemek, açık açığa; Ateşi harlatmak akıl işi mi?   Kafasına göre, her devranları Döndürmek, akreple yelkovanları Beslemek yalaka kahramanları Millete hırlatmak akıl işi mi?   Burnu doğrusuna gidercesine Gizli ajandalar güdercesine Geçmişini inkâr edercesine Dostları horlatmak akıl işi mi?   Bir gün, her şeyleri sormaz mı Allâh? En çok büyükleri yormaz mı Allâh? Mahşer günü mîzan kurmaz mı Allâh? Kendini korlatmak akıl işi mi?   İş tutmak; âşikâr, gizli-kapaklı Çalışmak çok güzel, salkım-saçaklı Dış mükemmel; içler, kirli-pasaklı! Mânâyı körletmek akıl işi mi?   Ülkede, her nerde olursa olsun Böyleleri varsa, Allâh’tan bulsun Millet nefes alsın, ümmet kurtulsun Bünyeyi çür'letmek akıl işi mi?   Hey şâir, değil mi, işler yolunda? Biraz da sağdan bak, kalma solunda! Hani, başka var mı, Allâh kulunda? Efkârı yor’latmak akıl işi mi?   Ne güzel sâhiller, insanlar mutlu! Ramazan mübârek, bayramlar kutlu! Günâhlar çoksa da herkes umutlu! Mızrabı zırlatmak akıl işi mi?   Önce madde gerek, mânâ ilerde! Ne gerek, ölmeden, düşmeye derde?! Zâten dünyâ yalan, kent de bir perde; Din diye darlatmak akıl işi mi?   Yüce Hakk’ı herkes, nasılsa bulur! Yol açmaya kalkmak beyhûde olur!? Lüzumsuz harcama, israf sayılır!? Kafayı tırlatmak akıl işi mi?...   O zaman kes sözü, karışma işe! İşler tıkırında, her kes dört köşe! Sen bir gacır gucur, paslı menteşe; Gereksiz turlatmak akıl işi mi?!...   Tamam ağam, paşam; kestim sözümü Bundan sonra, yumacağım gözümü! Lâkin; susturamıyorum özümü: Vicdânı terletmek akıl işi mi?!...   Yeryüzünde Hakk’ın şâhitliği var Dahî, gereğinde, şehitliği var Dilsiz şeytanlıkta bit yeniği var! Saçları kırlatmak akıl işi mi?   Binâlar yükselir göğe, hercâyi Arama kentinde; irfan, bedâyi! Zevk ü sefâ ile; heves, hevâyı Kamuya kürletmek akıl işi mi?   Giresun'u bilmem; Ordu titanik! Çağdaşlığa evet, geçmişe nanik! Dünyâya hizmet çok, coşkular panik! Yangını gürletmek akıl işi mi?...   İşte böyle dostlar, günün gerçeği Herkesin kendince var bir ölçeği Bulana ne mutlu, solmaz çiçeği; Baharı kar’latmak akıl işi mi?...   Elbet değil; değil elbet, Nûrânî! Hep esas alsalar, n’olur Kur’ân’ı?! Ne Îran bilirler, ne de Turanı Yozluğu parlatmak akıl işi mi?   Her neyse, hey dostlar; kutlu Kadir’ler Cennetül’Firdevs’e aksın nehirler Üstünde bir gemi, olsun şehirler Kent diye zorlatmak akıl işi mi?!...