Seçimin şakaya gelir yanı yok; Süreç stratejik, hâl bıçak sırtı Güzel vatanımda gözü olan çok; Boşa değil, hiç bitmeyen patırtı…   Başı ışımadı bildim bileli Hep çileli geldi, gider çileli Biraz rahatladı Tayyip geleli Lâkin, derlendikçe arttı zırıltı!...   Zorlarına gitti kendin oluşun Biraz nefes alıp, azcık gülüşün Zincirleri kırıp, rehâ buluşun Zîrâ, senin bahtın, ona yıkıntı!...   Şimdi daha da bir zıtlar ülkeme Teslim ol isterler; ‘ben benim’ deme! Uyan ey kardeşim, hiç küçümseme Kimi kusurları yapma takıntı!...   Derler; insan oğlu çiğ süt emmiştir; Bâzen görmüş; bâzen, gözü yummuştur Şeytana aldanmış, çıkar ummuştur; Su misâli, kaba göre akıntı!...   Çok sinmese de taş bas bağrına Gitse de birçok şeyler ağrına Yine de inan, dâvânın uğruna Öbürleri; hepten sefil, döküntü!...   Kervan yürümeli, durmamalıdır Her şeyi kötüye yormamalıdır Çürüğü genele vurmamalıdır; Daha da hızlanır sonra çöküntü!   Ders vereyim derken sınıfta kalma Şu mazlum ümmetin âhını alma Gayrıya yönelip hayâle dalma Onlar hep terâne,  kuru gürültü!...   Elbet adaydırlar; tabiî, normâl Lâkin, hedef yıkmak; yok başka hayâl! Ne plân var, ne proje; hep maval! Takoz için, hepsi birer çıkıntı!...   Aralıklar, GEZİ, Temmuz boşa mı? AKŞENER prenses, İNCE paşa mı? TEMEL REİS, KILIÇDAR’a maşa mı? Söylemler yabancı; eylem çakıntı!...   Her ne söylense de, mesele hassas Binâ yıkılırsa ne hamam, ne tas!? Huzûru bir oya eyleme takas Hepimizi ezer yoksa yıkıntı!...   Olmasın bir “7 Hazîran!” daha Küresel iştahlar kalkmasın şâha Havâle edip sonucu Allâh’a Sıkı duralım, sızmasın SIZINTI!...   Nûrânî; gam çekme, güven millete Bu topraklar geçit vermez zillete Yâ Rabbi Sen acı mazlum ümmete Ümitler çoğalsın, gitsin sıkıntı!...