Ülke mefâhirde bir umman ammâ; Deniz bile değil, gölde burası!... Kanmayın ne mâvi, ne yeşiline; Sahrâda, cebelde, çölde burası!...   Her bölge mânevî çınar doluyken Hiç maya tutmamış dölde burası!... Rüzgârlar ya batı, ya kuzey eser; Fetihler öncesi yelde burası!…   Ne sağı ne solu; hiç fark etmiyor İrfandan nasipsiz belde burası!... Aşk bahislerinde sınıfta kalmış; Curcuna mızrapta, telde burası!...   Dereleri çok da değirmeni yok; Ne varsa götürmüş selde burası!... Kayıp az da olsa, velvelesi çok Saçı-başı yolar; kel'de burası!...   Zerre keyfi kaçsın, gör sen feryâdı Sabrın, tahammülün geçmiyor adı Cümlelerin, birden bozulur tadı Nîmete şükürsüz, dilde burası!....   Ne duâ, ne niyâz; rızâ, kanaat 10 ay dedikodu, iki icraat! Fındık konuşulur her gün her saat; Rüyâlarda bile dal’da burası!...   Güzelim zamanlar oyun oynaşta; Gençler kınanırken, büyükler başta! Ya okey, ya aznif, ya zar, ya taşta Ömrünü yer; şansta, falda burası!...   Hiç fark etmez; okumuşu, câhili Birdir yaylaları, köyü, sâhili Dışından müptezel; içi, dâhili! Batakta, çamurda, kilde burası!...   Bakın manzaraya, Allâh aşkına; Herkes ayrı uçmuş, dönmüş şaşkına Kayıp gidiyorlar, neyin meşkine? Çalgıda, çengide, zilde burası!...   Her yerde bulunur âlim, ulemâ Velîler, ermişler; ârif, urefâ Burda ne medrese; tekke, türebâ Mânâ  cihetinden zülde burası!...   Beylikler, Selçuklu, ya da Osmanlı? Vakıf arâzili, çeşme meydanlı? Şöyle sâbit adres; yok, anlı-şanlı?! Keyfince takılıp, çal’da burası!...    Mezarlar düzlenip, gıcır edilmiş! Taşı, kitâbesi mıcır edilmiş! Her ne varsa, imhâsına gidilmiş; Sağlayı olmayan solda burası!...   Atlasa bakınca, Anadolu’dur; Toprağın zengini, suyun boludur Lâkin hevâsının, nefsin kuludur Örfünden soyulmuş çulda burası!...   Çıkmaz ekâbirden selim fikirli Özü hüsniniyet, ağzı zikirli Hamiyet sâhibi, hamdli, şükürlü Çıkarda; parada, pulda burası!...   Ahâlî, her dönem sandığa koşar; Ümitler değil de, edilen şaşar! Bir kaht-ı ricâldir, diyâr hep yaşar; Sanki bizde değil, el’de burası!...   Vasfedilen bu yer, Güzel Ordu’dur İnkisâr-ı hayâllerin yurdudur Halkın safı, siyâsetin kurdudur; Hep med-cezir; hep, git,-gel’de burası!...   Peki, öyle ise; ne oldu şimdi? Bunları anlatan, sen miydin, kimdi? Mâlumları îlâm, çok mu lâzımdı? Zemîni hep kaygan yolda burası!...   İnsanoğlu, ham süt emmiş bir beşer Arzuya kapılır, gaflete düşer Nûrânî, beyhûde dertleri deşer; Duvarda, perdede, tülde burası!...   Derin kazmak gerek toprağın derler Kaderine yanmış külde burası!...  Bir Nasreddin Hoca fıkrası gibi Tımarda, Timur’da, filde burası!...   Gelgelelim; yine, söz söylenecek Toprak işlenecek, tav eylenecek Netîce inşâllâh, kolaylanacak; Çok çaba, çok çapa; bel’de burası…   Bunun için, seferberlik gerekli İlimli-irfanlı; kazma-kürekli Çıkınca öncüler; cennet yürekli Yer bulur, diyâr-ı gülde burası!...