Bu gün sizlerle, Lüleburgaz Hürfikir Gazetesi’nden bir köşe yazısını paylaşacağız. Ülkenin, Allâh’ın izniyle hızarın ağzından kurtulduğu, ümmetin büyük bir varta atlattığı son olayları anlamamıza yardımcı olacak, çok yerinde bir örnek olarak değerlendireceğiniz bir anekdotla huzurlarınızdayız. Yayınlandığı sitede küçümsenmeyecek bir tıklanmaya ulaşan bu yazıyı sizlerin de beğeneceğinizi umuyor, Ahmet Bostancı hocamıza teşekkür ederken, sizleri yazıyla baş başa bırakıyoruz:
HADDİNİ AŞANLARA… Ahmet BOSTANCI
Halife Harun Reşid, Bermeki olan veziri Cafer b. Yahya ile birlikte sarayın bahçesinde dolaşıyorlar. Bahçedeki meyveleri gören halife:“elmalar çok güzel, bir tane koparıp yesek” der. Ancak boyu yetişmez. Vezîre:
-“Omuzuma çık, şu elmayı bana kopar.” der. Vezir zayıf olduğu için, halifenin omzuna çıkıp elmayı koparıp, kendisine verir… Meyveyi yiyen halife Harun Reşit:
-“Pek lezzetliymiş, çok hoşuma gitti. Bahçıvanı bana çağırın, kendisini ödüllendirmek isterim.” der. Zaten az ötede duran ve olup biteni hayretle seyreden bahçıvan gelir.
Halife ona:
-“Bahçeyi çok güzel bakmışsın, seni ödüllendirmek isterim. Dile benden ne dilersen.” der. Bahçıvan der ki:
-“Sultanım, sizden tek isteğim var. Bana benim Bermeki olmadığıma dair bir belge verirmisiniz.!?” Halife şaşırır…
-“Herkes devlet kademelerinde görev almak için Bermeki şeceresi uydururken, herkes Bermeki olmaya can atarken, sen neden tam tersini istiyorsun.?” Kaldı ki sen zaten Bermeki halkındansın”. Der. Belgeyi almak için israr eden bahçıvan der ki;
-“Evet ben Bermek’iyim. Madem ki siz bana: –dile benden ne dilersen- dediniz. Ben de bu belgeyi istiyorum. Başka isteğim yok” der.
Halife Harun Reşit de:
-“ Madem çok istiyorsun ben de istediğin belgeyi vereceğim.” der. Ve belgeyi verir.
Aradan yıllar geçer… Bermekîler Halife Harun Reşid’in kendilerine beslediği sonsuz güven ve itimadı istismar ederler. Eyaletleri, hatta sarayın yönetimini ele geçirirler. Keyfi davranışlara başlayıp halka zulmederler. Halife Harun Reşit durumu fark eder, bakar ki bunlar devlet içinde devlet kurmuşlar. Derhal emir verir:
“-Tüm Bermekileri kılıçtan geçirin, yaşlılarını hapsedin!...”
Emir yerine getirilir. Herkes kılıçtan geçirilir, yaşlılar hapse atılır. Peki bahçıvan ne olur? Halifenin emri üzerine, görevliler bahçıvanın evine giderler. Verilen emir gereği; ya öldürülecek, ya da hapsedilecek. Bahçıvan, elindeki Harun Reşid’in Bermekî olmadığına dair belgeyi gösterir.
“-Gördüğünüz gibi ben Bermekî değilim. İşte Halifenin verdiği belge burada”. der.
Operasyon tamamlanınca görevliler Halifeye rapor verirler:
-“Sultanım dediğiniz gibi gençleri kılıçtan geçirdik. Yaşlıları hapsettik. Bir kişi hariç. Onun elinde de sizin verdiğiniz belge vardı. Bir şey yapamadık.” derler. Halife:
-“Çağırın bana o kişiyi!” diye emir verir.
Görevliler bahçıvanı getiriler. Halife görür-görmez bahçıvanı hatırlar. Ona sorar;
-“Bu günleri nasıl gördün.? Benden daha o zaman belge istedin. Bu gün o belge sayesinde bugün ölümden kurtuldun!” Bahçıvan cevap verir:
-“Sultanım; o gün siz bir âlîcenaplık yapıp, vezire -omzuma bin şu elmayı kopar- dediniz. O densiz vezir, sizin alçak gönüllülüğünüzü istismar edip, omzunuza çıktı. Elmayı koparmayı pekâlâ bana emredebilirdi… O manzarayı görünce. “Eyvah!... Bizim sonumuz geldi. Haddimizi aştık! dedim. Bugün olacakları tahmin ettim. Onun için bu belgeyi sizden istedim.” Atalarımız ne demiş? İslam’ın şartı beş, altıncısı haddini bilmektir. Haddini bilmeyene Allah bildirir. Zira Hz. Ali efendimiz de: -“Her şeyin affı olur ama, devlete ihanetin asla!” demiştir.” hürfikir.com 23.09.2016
Ülkemizin ve de ümmetin tekrar böyle kritik, tehlikeli durumlar yaşamaması, Rabbimizin kimseleri şaşırtmaması, cümleye din-îman selâmetleri ve istikâmetler lûtfetmesi dileğiyle hepinize sevgiler, saygılar, sonsuz mutluluk dilekleri wes'selâm...