Neyin var acabâ senin; Açlar için aşın yoksa? Yetimler, öksüzler için Bir damlacık yaşın yoksa!   Âfete uğrayanlara Yetişecek peşin yoksa Evsiz-barksızlara mahsus Kıyın-köşen, boşun yoksa!     Mazlumların dertleriyle Zonklayan bir başın yoksa! Hayâtın ne anlamı var? Hak için telâşın yoksa!...   Varlığını bezeyecek Edepten kumaşın yoksa İyilikler binâsında, Bir ufacık taşın yoksa!   Ahlâk, fazîlet yolunda Zerrece uğraşın yoksa! Hakkın hatırı diyerek Verecek savaşın yoksa!   Millet-memleket aşkına Bir hayâlin, düşün yoksa! Hakîkât için yaşanmış Mâcerân, cümbüşün yoksa!   Şerre, zulme karşı siper Gerilmiş bir döşün yoksa! Bâtıla sert, dik duruşun, Hak’ta bükülüşün yoksa!   Dünyâdaki kardeşlere Sıcacık gülüşün yoksa! Görünce, renge bakmadan Kâlpten süzülüşün yoksa!   Haftada bir, bir tek Cuma Günlerde de beşin yoksa Neye yarar onca renkler Önünde güneşin yoksa!   Ebediyet yollarında Yardımcın yok, eşin yoksa! Örnek alıp da ardından Gelecek bir peşin yoksa!…   İstikâmette mihmandar Bir özge yoldaşın yoksa! Selâmete taşıyacak Samîmî sırdaşın yoksa!   Uğrunda can vereceğin Bir dâvâ kardeşin yoksa! Demek boşa çiğniyorsun Toprakla güreşin yoksa!...   Nûrânî der; iyi, güzel Sanma dünyâ sana özel Hiç işe yaramaz gazel; Küfürle dalaşın yoksa!   Mücâdele edeceksin Hep Hak üzre gideceksin Gayrısını n’edeceksin? Defterde bağdaşın yoksa!   Peygâmber, Sahâbe örnek Elbet yolda rehber gerek Zorlanırsın tek giderek Numûne çağdaşın yoksa!   Artık sözü bağlamalı! Aşk yolunda çağlamalı, En iyisi ağlamalı; Böyle şeyle işin yoksa!   Yâ Rabb, koru sensizlikten; Edepsizlik, densizlikten, Hem dertsizlik, gamsızlıktan Yakar hep ateşin; yoksa!                                                  Âşık Nûrânî