Ankara’nın taşına bak Şu gözlerin yaşına bak Biz oyları (k)esîr(çok) ettik; Ahbapların işine bak!...   Yorozların taşına bak Boztepe’nin başına bak Uyan uyan, Reis Paşa; Şu Ordu’nun işine bak!   Şu Ordu’nun dardır yolu Dostlar(!) sardı sağı-solu Sen gösterdin Reis bize; Özgürlüğe çıkan yolu!...   Ankara’nın taştır yolu Her tarafı asker dolu Yetiş Reis Paşa yetiş Kan ağlıyor Anadolu:   Her tarafa çökmüş sis-pus 2. listeler sus-pus Açtığın aydınlık yolda Tedirgindir millet, ulus…   İlk Perşembe, Korgan, Çamaş Dîvanlarda dövüş, dalaş Hak tanımaz kardeşlere Çıkar denen çirkin savaş!   Boztepe’den uçan kuşlar Bilinmez nerede kışlar! Herkesler, bir-kes’e teslim; Hayırlı olsun alkışlar?!...   Olur mu hiç tek-el’leşme? Şirket gibi kartelleşme!? Dâvâyı metâ’laştırıp; Üzerine çökelleşme!...   Bu gidişler gidiş değil; Bize yakışır iş değil Kongrelerin taştır yolu; Kâlpler hüzün, göz yaş dolu!   ANKARA’DA ORDU; ORDU’DA SAVAŞ!...   Ankara’da şanlı ordu Afrinlere çadır kurdu Türk ordusu karşısında Zâlim düşman kaçıyordu   Lâkin burda daha büyük Raco, Membiç kalır küçük Burasının adı Ordu; Çıkış yok, savaş kör-kütük!   Kılıçlar vurulur taşa Taş yarılır baştanbaşa Uyan da bak Reis Paşa Neler gelir bahtsız başa?!   Ankara’nın taşına bak Şu Ordu’nun işine bak Yoldaşına yol vermezin Hiddetine, kaşına bak!   Bir mıh nalı, nal bir atı At kurtarırken hayâtı Revâ mı, hemen her şeyi Görmek nalıncı fırsatı!...   Bu tavırlar tavır değil Kimse ibret alır değil Ne makamlar, ne mevkîler Kimselere kalır değil!...   Hemi bu tarzlar, zoraki; Sokmaz mı işi, zora ki? Bu gidişle son finali; Kim, nasıl hayra yora ki?   İşte, bozgun alâmeti! Biz ne yaptık EMÂNET’i? ADÂLET’siz  bir KALKINMA Getir mez mi felâketi?!...    GÖZ MÎDESİ AR PERDESİ!...   Ankara’nın taşına bak Kongrelerin işine bak Bu işler giderse aynen Dâvânın göz yaşına bak   Böyle "bir"lik(!) birlik değil Zîrâ sonu, dirlik değil Dâvâ ise, onla gelen; "Zenginlik", "fakirlik" değil!...     Dışarıda sömürgenler İçeride semirgenler Mahvetmesin bünyemizi Yâ Rabb, sinsi kemirgenler!...       Umarız olmasın böyle,  Allâh’ım sen yardım eyle Kopmasın iplerle bağlar;  Azgın dişliler eliyle!...     Ne büyükmüş göz mîdesi Hiç yok, doyup pes edesi İlke, ülkü; her şey fedâ Ahlâk, erdem, ar perdesi!     Nûrânî söyler gerçeği Muzdarip gönül çiçeği Bilmeli ki bu seçimler Büyük seçimin ölçeği!   Ne diyelim; söz bitmiyor Dertler kovmakla gitmiyor Ankara’nın taşına bak; Lâkin önce, gel burdan yak!   Bugün Ordu, yarın Başkent Atılmaz kardeşe kement Demişizdir diyeceği; Sizler sağdır, ben selâmet!...   “Hayr’olsun âhir!” son kelâm; Siyâset değildir meram Mesele millet, memleket; Mesele dewlet; wes’selâm!…