15 Şubat 2016 Pazartesi günü sevgili eşimin Teyzesi, bir buçuk ay önce yakalandığı hastalığa yenik düşerek Hakk’ın rahmetine kavuştu. Pakize Teyze;  Namık Kemal Uzunlar, Yücel Uzunlar, Sebahat Kırca, Nezahat Türkmen’in Annesi. Ateş düştüğü yeri yakar, etrafına da alev saçar ya, bizim de yüreğimiz bu ateşten yandı.                Pakize Teyzemizin ardından herkes çok güzel şeyler  anlattı: Eşi Mahmut Enişte ile 63 yıl mutlu bir evlilik yaşamış. Birbirlerine hep tatlı dille, güler yüzle yaklaşmışlar. Evlatlarını hiç incitmemiş. “Yavrum” kelimesini dilinden düşürmeyen şevkatli Teyzemiz, ailesinin dışındaki tüm eşe dosta karşı da hep sevecen ve anaç davranmış. Evine gelene çok misafirperver olmasının yanı sıra sokakta aç dolaşan kurdu, kuşu da doyururmuş. Eli ekmekli, çalışkan bir insanmış. Küçükle küçük, büyükle büyük olabilen sevgi dolu bir yapıya sahipmiş. İnsan olmak da bunları gerektirir değil mi? Ne mutlu Pakize Teyzemize, Rabbim mekanını pür-nur eylesin inşallah.                Pakize Teyze hastalanmadan önce, geçen yaz Ayla, Namık Kemal Uzunlar’ın (gelini ve oğlunun) Sağırlı Köyü’ndeki güzel evlerinde bir araya gelmiştik. O gün mis gibi, temiz köy havasını içimize çekerek çok güzel ve anlamlı bir gün geçirmiştik. Teyzeler, kızlar, torunlar; büyükten küçüğe bir arada olmanın verdiği huzuru yaşamıştık. Gerçekten de birlikte çok fazla vakit geçirmiş olmasak da o tatlı diliyle konuşmaları, beni çok mutlu ederdi. Kendisine ayrı bir sevgim vardı.                Pakize Teyzemiz defnedilirken birkaç metre yakınından büyük üzüntü ile izledik. Mezara yerleştirildiği sırada oradaki herkes derin düşünceler içindeydi. Eminim benim gibi herkes, aynı şeyleri düşünmüştür. Evet Kıymetli Okurlar, dünya yalan, ölüm bir gerçek ve bir gün hepimizin kapısını çalacak. O kapı çalınmadan önce kulluk görevlerimizi layıkı ile yapabilirsek, çevremizdeki insanlara iyi bir izlenim bırakabilirsek, gönülden bir “Hakkımı helal ettim” cümlesiyle ebedi yaşama uğurlanabilirsek ne mutlu bize. Hepimiz bir gün toprak olacağız. Bize bahşedilen dünya hayatını boş geçirmektense, bol bol tövbe ederek, dua ederek, etrafımızdaki insanlarla iyi geçinerek, günahlardan uzak durarak güzelliklerle dolu bir yaşam sürmeliyiz. Hepimiz gün gelecek sevdiklerimizi kaybedeceğiz. Kim olursa olsun, ne kadar çok seversen sev kaybedeceğiz. O yüzden bu kaybı yaşamadan önce birlikte daha çok vakit geçirmeye çalışarak renk katalım günlerimize. Çicekleri koklayalım, hayvanları sevelim, çevremizi koruyalım, insanlara, bilhassa aile bireylerimize iyi davranalım, daha çok önem verelim.                Üç günlük dünyada kalbimizi gereksiz uğraşlarla yormayalım. O kalp attığı sürece gökyüzünün, denizin, güneşin, yağmurun, karın güzelliklerini hissederek yaşayalım. Hayırlı işlerle zamanımızı süsleyelim. Aklımızı, ruhumuzu olumlu düşünerek yenileyelim ve hep öğrenmeye çalışalım. Hayat kısa, haydi durma!