Günler nasıl da geçiyor, bir sabah oluyor, bir akşam. Hafta nasıl bitmiş, hafta sonu ne çabuk gelmiş hiç anlayamıyorum. Yıllar geçip gidiyor, ömrümüz tükeniyor. Çok sık görüşemediğim, aile törenlerimiz olduğunda bir araya geldiğim akrabalarımı, tanıyamıyorum çoğu zaman. Büyümüş, yuva kurmuş, çoluk çocuğa kavuşmuşlar. Arkadaşlarım da öyle; okuldan sonra bir kısmı başka şehirlerde, işleri veya eşleri sebebiyle uzaklaşmışlar buralardan. Yeğenlerimin kimi evlendi, kimi üniversiteli, kimi üniversite yolunda, kimi de ilkokulda… Hepsi çocuklardı ne zaman büyüdüler bu kadar? Yeni arkadaşlarla tanıştığımız ortamlar olurdu. Yaşımı sorduklarında ‘18’ derdim. Okula erken başladığım için genelde ben en küçük olurdum. Oysa şimdi birçok ortamda genelde en büyük ben oluyorum. Eskiden annem biri öldüğünde ölen kişinin yaşını sorar ‘yazık daha 60 yaşındaymış, vah vah’ diye üzülür, hayıflanırdı. Bense aslında çok büyükmüş diye düşünür, bunu anlayamazdım. Bazen de ‘Ah ah bir gün yerine geçmiyor göz açıp kapayıncaya kadar büyüyorsunuz’ derdi büyüklerimiz. Ne kadar doğru ve anlamlı bir deyiş, göz açıp kapamak kadar hızlı geçiyor zaman … Sevgili eşimle tanışmamız, okul yıllarımız dün gibi. Can oğullarımı kucağıma aldığım anı düşünüyorum da yüreğimde tatlı ve ince bir sızı oluşuyor. Büyük oğlum ne zaman yetişkin oldu, küçük oğlum kreşe başlamak üzere, nasıl geçti zaman böyle? Minicik ellerini tuttuğum ilk an, cennet kokularını içime çektiğim o eşsiz an, emekleyerek yürümeye çalışmaları gözümün önüne geliyor da seviniyor muyum üzülüyor muyum bilemiyorum. Onlarla birlikte ben de büyüdüm. Ama hep dolu dolu geçti çok şükür yıllarımız. Boş ve amaçsız bir günüm olmadı. Zamana sığdıramadığım daha çok şeyler var, inşallah bunları gerçekleştirebilirim. Bu dileğim herkes için geçerli: Umarım herkes yaşamı boyunca zamanını iyi değerlendirerek istediklerini gerçekleştirebilir. Zamanla yarışmak mümkün değil, hayat meşakkati hiç bitmiyor. Yeter ki sağlık olsun. Acısıyla tatlısıyla hayırlı ömürler diliyorum… GEÇME ZAMAN Geçme zaman ne olur geçme,Dur biraz beni bekle.Avuçlarımdan akıyorsun yine. Daha yapacaklarım varYetişemiyorum, Dur biraz bekle. Kurduğum hayaller,Öğreneceğim ilimler,Yazacağım şiirler,Görmek istediğim yerler,Dinleyeceğim şarkılar,Okuyamadığım kitaplar,Yürüyemediğim yollar,Doyamadığım insanlar var. Geçme zaman, ne olur geçmeBilirim mümkünü yok elbetteAma kalbim yavaşlasan diyor işte.