Osman Sarıkahraman Halamın oğludur. Adı gibi Osmanlı bir aileden gelir. Ben 7 yaşlarındayken Canım Ablamla evlendi ama O’na hiç enişte diyemedim. Çünkü Abim kadar yakın oldu bana her zaman. Osman Abim başkadır, meziyetleri saymakla bitmez, hayatı roman konusudur. Ünye Saca Mahallesi’nin 20 yıllık muhtarı olup aynı zamanda Ünye Ziraat Odası’nın başkanıdır. Ünye Anadolu Öğretmen Lisesi Okul Aile Birliği Başkanı, Ünye Belediye Spor Başkan Yardımcısı, Ünye Kent Konseyi Yürütme Kurulu Üyesi olarak bu yerlerde aktif faaliyet göstermektedir. Herkes tarafından bilinen özelliklerinin dışında benim yüreğimden gelen duyguları paylaşmak istiyorum:
7’den 70’e her insanın seviyesine inen, hoş sohbetli, gittiği her ortama canlılık veren, herkesin derdine ve sevincine ortak olan kara kaşlı, yakışıklı bir adamdır. Daha 4 yaşındayken Babasını kaybetmiş ve Babasız geçen yılları alnında derin çizgiler, içinde büyük bir boşluk oluşturmuştur. Çocuklarına ve ailesine son derece bağlı ve onlar için kol kanat geren bir dağdır. Adaletlidir, haramdan kaçınır, doğruluk ve dürüstlük içinde yaşamaya çalışmıştır hep. Her zaman siyasetin içinde olmuş, ama hiç ayrım yapmadan, çevresindeki insanların fikirlerine saygı duymuştur.
Öyle saatlerce uyku uyumaz, güne erkenden başlar, sürekli koşturur, ama herkese de yetişir doğrusu. Gece geç saatlere kadar kumanda elinden hiç düşmez, uyuyamadıkça tüm haber kanallarını dolanır durur. Bu kadar az uykuya nasıl dayanır anlayamam doğrusu.
Saca Mahallesi ile Osman Abim özdeşleşmiştir benim için. Küçüklüğümden bu yana Osman Abimin Saca Mahallesindeki evinde her yaz kalır ve en huzurlu günlerimi geçiririm orada. Şimdi eşim ve çocuklarım da aynı huzuru yaşıyorlar. Samsun’dan Abim ve Yengem gelir, Ordu’dan biz gideriz ve buluşma yerimiz olmuştur Osman Abimin evi. Sadece bizim mi? Sık görüşemediğimiz, yurt içi veya yurtdışında oturan akrabalarımızla da evin önündeki koca dut ağacı ortak noktamızdır. Gölgesinde hepimiz özlem giderir ve doğal güzellikler içinde dinleniriz. Evin bahçesi emek kokar, izlerken hayranlık duyarsınız, çiçek kokuları yayılır mis gibi, kuş seslerinden oluşan senfoni sarar her yanı. Hele de nergis bahçesinden çiçek toplamayı bir deneseniz, bir daha o güzellik aklınızdan çıkmaz.
Karadeniz’de portakal, mandalina, zeytin yetişir mi? Eğer Osman Abim gibi alınteri dökerseniz ve gerçekten bu işe gönül verirseniz elbette olur. İntansif tarıma en güzel örnektir Osman Abimin bahçesi: Hurma, nar, portakal, mandalina, elma, armut, kiraz, incir, şeftali, kivi, dut, erik, yenidünya, limon, çilek, zeytin, fındık, mısır, ceviz; domates, salatalık, biber, patlıcan, kabak, fasulye, bezelye, lahana, marul, semizotu, pezik, ıhlamur vs… bunlar aklıma gelenler, unuttuklarım vardır. Sonsuz bir bereketle doludur bahçesi. Yazın ayrı, kışın ayrı bir güzelliği vardır. Yeşilin içinde meyve ve sebzelerden oluşan renk cümbüşüne bakmakla doyamazsınız. Nar çiçeklerinin o eşsiz görüntüsü ya da kışın beyaz örtüsünün içinde mandalinaların kattığı güzellik görülmeye değer. Sebze ve meyvelerin ayrı bir tadı vardır. Bu bereketten nasiplenen çok olur, tanıdık ya da tanımadık, yoldan geçen çoğu kişi uğrar, bu nimetlerden nasiplenir.
Hem bahçesi, hem mahallesi, hem sosyal hayatıyla örnek bir insandır Osman Abim. Arkasındaki en büyük desteği olan Canım Ablamla omuz omuza vererek daha çok işler gerçekleştireceğine inanıyorum.
Hayatının her aşamasında başarılı olmasını ve yüzünün hep gülmesini diliyorum.